KABBALA

KABBALA

Hebraeis dicta est lex non scripta, sed per traditionem πατροπαράδοτον ad posteros propagata; a voce Kibbel, i. e. accipere. Sentiunt enim, Verbum Dei s. Legem, iam ab ipsis Mosis temporibus duplicem esse, unam scripto traditam, quam vocant Thora Schebictah, i. e. Legem scriptam: alteram per traditionem propagatam, Thora Begnalpe, quam Kabbalam quoque appellârunt. Utramque dicunt Mosi datam a Deo esse; in monte Sinai; Sed posteriorem a Mose commissam esse Iosuae, a Iosua Senioribus, a Senioribus Prophetis, a Prophetis Synedrio magno, et sic successive ad posteriora Saecula pervenisse, donec in unum digesta fuerit volumen, continens praecipua praecepta et regulas, in usum Israelitarum, qui terram sanctam inhabitarent. Compositum id autem A. C. 230. et appellatum est Talmud Hierosolymitanum: sed cum paucas admodum constitutiones contineut, exigui usûs est, Circa A. deiu C. 500. plenius exactiusque Volumen consarcinatum in usum Iudaeorum Babylone aliisque in locis peregrinis degentium, Talmud Babylonicum dictum est, quod quia totum Iudaici Iuris, quâ civilis, quâ canonici, corpus complectitur, priori longe celebrius evasit. Utrumque Verbo Dei seripto aequiparare ausi, auctoritatem ei divinam attribuunt Hebraei. Cum autem Kabbalistae Talmudistis contradistiuguuntur, sumitur vocabulum Kabbala in strictiore sensu, et significat occultissimam scientiam, consistentem in variis subrilitatibus ac mysteriis, quae ex diversimoda literarum in Scripturis orthographia; earundem variâ transpositione et mysticâ quadam Arithmeticae specie magnâ animi contentione elicere solent. Sic Gen. c. 23. v. 2. Abraham ingressus dicitur ad lugendum, propter Saram. quod illi, cum litera Caph minor sit reliquis reddunt: Abraham parumper lugebat propter Saram, ob aetatem eius iam decrepitam. Iterum quia primo versu Geneseos litera Aleph sexies exstat, hinc coniecit R. Elias, Mundum duraturum esse sex mille Annos: eo quod in ratione numerandi Hebraeis ustitata Aleph, nota sit millenatii, Quoad transpositionem literarum, sic e. gr. procedebant Cherem, inquiebant, siguificat anathema s. excommunicationem; ex quo per μετάςθεσιν Rachem, i. e. misericordia: item Ramach, secundum Hebraeorum computationem facit 248. qui numerus secundum illos eacte refert membra humani corporis. Unde collegêre, hominem excommunicatum seriâ paenitentiâ id efficere, ut Cherem in Rachem, et maledictio in benedictionem vertatur: quod si pertinaciter impaenitens maneat, Cberem redire in Ramach, et maledictionem se insinuare in omnia hominis illius membra sicque illum funditus perire ac destrui. Rursus cum Isch significet virum, Escha vero feminam: notant in voce virum denotante reperiri literam Iod, quam non haber feminae nomen; contra in vocabulo feminam significante deprehendi literam He, qua viri caret nomen, quae duae literae iunctae efficiunt unum ex Dei nominibus Iab, Gap desc: Hebrew, quibus demptis Esch residuum ignem notat: Hinc aiunt, quam diu viro cum uxore bene convenit, Iab i. e. Deum esse cum ipsis: cum vero animorum dlssidiis colliduntur, ignem inter eos flagrare etc. Ur plura de illorum delitiis non addam. Vide Thom. Godwyn. de Ritib. Hebr. l. 4. c. 8. De Kabbala, ex pico Mirandulano, praedictis consonam seribit Fungerus:

A Chaldaica enim voce Gap desc: Hebrew, quae accepit, vel suscepit significat, ut sit receptio, deducit; docetque eam doctrinam esse, quae solo auditu pereipiatur; qualia et Aristotelis erant ἀκροάματα: idque ab iis solum, qui Annum Aet. 40. excessissent, vide Esdr. c. 4. v. 15. Idem addit nemini licuisse de Kabbala quidquam mandare literis etc. Vide eandem vocem supra in litera C.